Η ζωγραφική μου είναι ανθρωποκεντρική και αφηγηματική.

Δουλεύω πάντα έχοντας ορίσει το τίτλο της έκθεσης, που αποτελεί για μένα
το θέμα το οποίο έχει πολίτικες κοινωνικές και ψυχολογικές προεκτάσεις.

Ταξιδεύω, μελετάω και εργάζομαι πάνω στο θέμα μου για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Πρώτα βιώνω το θέμα μου υστέρα το ζωγραφίζω σχεδόν ενστικτωδώς.

Εκθέτω μόνο όταν έχω ολοκληρώσει το κύκλο μελέτης, περίπου κάθε 5 χρόνια.To project που τρέχω έχει αρχίσει από το 1989 και αφορά προσωπογραφίες που ανελλιπώς ζωγραφίζω για 28 χρονιά, και θέλω να το εκθέσω την επόμενη 2ετια.

Θεωρώ κάθε πίνακα μου ένα αυτοτελές απόσπασμα ενός διηγήματος.
Τα μέσα μου είναι παραδοσιακά, λαδιά σε καμβά, μικτή τεχνική και κολλάζ, οι επιρροές μου Picasso, expressionism,  Θεοτοκόπουλος, και όλα τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του προηγουμένου αιώνα.

Η τέχνη είναι για μένα το άσυλο της αθωότητας καθώς θεωρώ δεδομένο ότι διανύουμε βίαιες και μεσαιωνικές εποχές. Πολύτιμοι βοηθοί μου στο να μένει το πνεύμα σε εγρήγορση είναι οι δυο γιοι μου
Χρήστος (1999) και Αλέξανδρος (2006).